BLOG

Το χειμώνα μύκητας διατηρείται ως μυκήλιο στα μάτια των πρέμνων ή ως κλειστοθήκια στα προσβεβλημένα μέρη του φυτού. Το αρχικό μόλυσμα προέρχεται από φυτά που είχαν προσβληθεί την προηγούμενη χρονιά αλλά και από αυτοφυή ή εγκαταλελειμένα πρέμνα. Με κατάλληλες κλιματολογικές συνθήκες από το μυκήλιο του μύκητα παράγονται κονίδια που μεταφέρονται με τον αέρα και το νερό στους φυτικούς ιστούς προκαλώντας τις μολύνσεις.

Ευαίσθητο βλαστικό στάδιο για την ανάπτυξη των πρώτων συμπτωμάτων είναι αυτό του σχηματισμού του 4ου φύλλου (μήκος βλάστησης 5-10cm), ενώ το φυτό παραμένει επιδεκτικό προσβολής ως και το γυάλισμα και γενικά μέχρι να φτάσει η περιεκτικότητα των ραγών σε σάκχαρα το 8%. Τα σταφύλια είναι εξαιρετικά ευαίσθητα από το στάδιο του μούρου έως και το κλείσιμο των ραγών. Η ασθένεια ευνοείται από υγρό και ζεστό καιρό. Για τη βλάστηση των κονιδίων και τη μόλυνση απαιτείται θερμοκρασία 15-32οC (άριστη 20-25οC), σχετική υγρασία 40-100% και μικρή ηλιοφάνεια (σκιερές θέσεις), ενώ σε θερμοκρασία πάνω από 35-40οC η ασθένεια αναστέλλεται.

Το ωίδιο μπορεί να προσβάλει όλα τα πράσινα υπέργεια μέρη του φυτού (φύλλα, κληματίδες και βότρεις). Στα φύλλα εμφανίζονται χλωρωτικές κηλίδες, αρχικά στην κάτω επιφάνειά τους και αργότερα και στην πάνω, οι οποίες καλύπτονται από λευκογκρί εξάνθηση. Τα φύλλα συστρέφονται και ξηραίνονται.

Στις κλιματίδες σχηματίζονται καστανές ή καστανοκόκκινες, επιμήκεις κηλίδες που μετά την ξυλοποίηση γίνονται καστανές σκούρες ή καστανοϊώδεις. Πάνω στα σταφύλια αναπτύσσεται λευκογκρί εξάνθηση, αυτά σχίζονται, ξηραίνονται και πέφτουν. Οι σχισμές αποτελούν πηγή εισόδου δευτερογενών παθογόνων (π.χ. Βοτρύτης, Όξινη σήψη) οδηγώντας στην ξήρανση ή τη σήψη των ραγών. Στην ποικιλία Σουλτανίνα, πάνω στα σταφύλια εμφανίζονται καστανοκόκκινες κηλίδες, ενώ στις κόκκινες ποικιλίες οι ράγες δεν έχουν το φυσιολογικό τους χρώμα.

Για την πρόβλεψη της ασθένειας χρησιμοποιούνται αγρομετεωρολογικά συστήματα πρόβλεψης τα οποία αποσκοπούν στην πρόβλεψη της εμφάνισης της ασθένειας τη σωστή χρονική στιγμή και της απαίτησης ή όχι προληπτικών ή και θεραπευτικών ψεκασμών με κατάλληλα μυκητοκτόνα.

Εκτός από τις χημικές επεμβάσεις, καλλιεργητικά μέτρα που βοηθούν στη βελτίωση της κυκλοφορίας του αέρα στον αμπελώνα όπως κατάλληλο κλάδεμα, καταπολέμηση ζιζανίων και συντελούν στο γρηγορότερο στέγνωμα των φυτών από τη βροχή ή τη δροσιά συμβάλουν στον περιορισμό της ασθένειας. Στη μείωση της πίεσης αρχικού μολύσματος συμβάλουν επίσης και η απομάκρυνση και καταστροφή των φυτικών υπολειμάτων καθώς και των αυτοφυών και εγκαταλελειμένων πρέμνων.